اعتراف

چه چیز را دشوار پنهان می توان داشت؟ اتش را که در روز دودش از راز نهان خبر می دهد و در شب شعله اش پرده دری می کند.  عشق نیز چون اتش است که پنهان نمی ماند زیرا هر چه عاشق در راز پوشی بکوشد باز نگاه دو دیده اش از سر ضمیر خبر می دهد. ولی انچه از این دو دشوارتر پوشیده شود نوشته ی نویسنده است. زیرا نویسنده که خود دل در بند سخن خویش دارد ناچار جهانی را شیفته ان می خواهد. لاجرم ان قدر برای کسانش می خواند و تکرار می کند که خواه سخنش بر دل نشیند و خواه جان بفرساید همه ان را بشنوند و در خاطر نگاه دارند.